Ένα άρθρο αφιερωμένο κυρίως στους άνδρες. Και για ποιο λόγο; Επειδή πρόκειται να αναπτύξουμε το θέμα της εξωτερίκευσης των συναισθημάτων και έχει παρατηρηθεί πως οι άνδρες δυσκολεύονται ιδιαίτερα να εκφραστούν σε αυτό τον τομέα.
Δυσκολεύονται να πουν με λόγια όσα νιώθουν, και κυρίως τα συναισθήματα που εκδηλώνουν αγάπη, νoιάξιμο αλλά και φοβία, ανησυχία… Ίσως να είναι ένα κακέκτυπο των παιδικών μας χρόνων που ως παιδιά μας έλεγαν «Τα αγοράκια δεν κλαίνε» ή « Έλα μωρέ που πονάς, τα αγόρια δεν πονάνε» ή «Τα αγόρια όλα τα μπορούν». Με τα χρόνια δημιουργήθηκε η προκατάληψη πως οι άντρες δεν είναι ωφέλιμο να κλαίνε ή να πονάνε ή να αγχώνονται και να μην ικανοί να κάνουν κάτι γιατί θα θεωρηθούν είτε αδύναμοι είτε ανάξιοι.
Είναι πολύ σημαντικό για τον εαυτό μας καταρχήν και για τους άλλους έπειτα να είμαστε και να παραμένουμε σε επαφή με τα συναισθήματα μας. Να έχουμε συνείδηση του τι νιώθουμε κάθε στιγμή, τι αισθανόμαστε για τον έναν ή για τον άλλον. Είναι καλό να κατανοούμε πως νιώθουμε και όταν θέλουμε να δείξουμε στον άλλον πως τον αγαπάμε να το εκφράσουμε, αν είμαστε απογοητευμένοι να το λέμε. Όλα τα συναισθήματα μας αξίζουν να τα νιώθουμε… κανένα από αυτά δεν είναι ντροπή ή αδυναμία… Τα νιώθουμε γιατί υπάρχουν, γιατί κάτι, κάποιος, τα δημιούργησε, και εμείς καλό θα ήταν να μπορούμε να τα φιλτράρουμε και να τα εκδηλώνουμε.
Στη ζωή μας έχουμε και τις χαρές και τις λύπες… είναι ωραίο να τις μοιραζόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους και να κλαίμε ή να γελάμε ανάλογα με την περίσταση. Μας καταλαβαίνουν και οι άλλοι πιο εύκολα, καθώς συναισθάνονται μαζί μας.
Μπορεί το άρθρο να αφιερώνεται στους άντρες που συγκρατούν τα συναισθήματα, αλλά δεν σημαίνει πως δεν αφορά και τις γυναίκες. Το μήνυμα είναι κοινό για όλους. Η αξία και η σημασία της έκφραση των συναισθημάτων είναι πολύ σημαντική. Οφείλεις να ξέρεις τί είναι η αγάπη, τι είναι ο φόβος, τι είναι η χαρά, τι είναι ο πόνος. Για να ολοκληρωθείς, να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να έχεις ενσυναίσθηση θα πρέπει εκτός από την λογική και την διανόηση.. να γνωρίσεις και τον θαυμαστό κόσμο των συναισθημάτων. Κατανοώντας τον εαυτό μας, θα είναι πιο εύκολο για εμάς να κατανοήσουμε και τους άλλους.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are as essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Απρ 6 2020
Ένα άρθρο αφιερωμένο κυρίως… στους άνδρες!
Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)
Ένα άρθρο αφιερωμένο κυρίως στους άνδρες. Και για ποιο λόγο; Επειδή πρόκειται να αναπτύξουμε το θέμα της εξωτερίκευσης των συναισθημάτων και έχει παρατηρηθεί πως οι άνδρες δυσκολεύονται ιδιαίτερα να εκφραστούν σε αυτό τον τομέα.
Δυσκολεύονται να πουν με λόγια όσα νιώθουν, και κυρίως τα συναισθήματα που εκδηλώνουν αγάπη, νoιάξιμο αλλά και φοβία, ανησυχία… Ίσως να είναι ένα κακέκτυπο των παιδικών μας χρόνων που ως παιδιά μας έλεγαν «Τα αγοράκια δεν κλαίνε» ή « Έλα μωρέ που πονάς, τα αγόρια δεν πονάνε» ή «Τα αγόρια όλα τα μπορούν». Με τα χρόνια δημιουργήθηκε η προκατάληψη πως οι άντρες δεν είναι ωφέλιμο να κλαίνε ή να πονάνε ή να αγχώνονται και να μην ικανοί να κάνουν κάτι γιατί θα θεωρηθούν είτε αδύναμοι είτε ανάξιοι.
Είναι πολύ σημαντικό για τον εαυτό μας καταρχήν και για τους άλλους έπειτα να είμαστε και να παραμένουμε σε επαφή με τα συναισθήματα μας. Να έχουμε συνείδηση του τι νιώθουμε κάθε στιγμή, τι αισθανόμαστε για τον έναν ή για τον άλλον. Είναι καλό να κατανοούμε πως νιώθουμε και όταν θέλουμε να δείξουμε στον άλλον πως τον αγαπάμε να το εκφράσουμε, αν είμαστε απογοητευμένοι να το λέμε. Όλα τα συναισθήματα μας αξίζουν να τα νιώθουμε… κανένα από αυτά δεν είναι ντροπή ή αδυναμία… Τα νιώθουμε γιατί υπάρχουν, γιατί κάτι, κάποιος, τα δημιούργησε, και εμείς καλό θα ήταν να μπορούμε να τα φιλτράρουμε και να τα εκδηλώνουμε.
Στη ζωή μας έχουμε και τις χαρές και τις λύπες… είναι ωραίο να τις μοιραζόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους και να κλαίμε ή να γελάμε ανάλογα με την περίσταση. Μας καταλαβαίνουν και οι άλλοι πιο εύκολα, καθώς συναισθάνονται μαζί μας.
Μπορεί το άρθρο να αφιερώνεται στους άντρες που συγκρατούν τα συναισθήματα, αλλά δεν σημαίνει πως δεν αφορά και τις γυναίκες. Το μήνυμα είναι κοινό για όλους. Η αξία και η σημασία της έκφραση των συναισθημάτων είναι πολύ σημαντική. Οφείλεις να ξέρεις τί είναι η αγάπη, τι είναι ο φόβος, τι είναι η χαρά, τι είναι ο πόνος. Για να ολοκληρωθείς, να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να έχεις ενσυναίσθηση θα πρέπει εκτός από την λογική και την διανόηση.. να γνωρίσεις και τον θαυμαστό κόσμο των συναισθημάτων. Κατανοώντας τον εαυτό μας, θα είναι πιο εύκολο για εμάς να κατανοήσουμε και τους άλλους.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».
Κοινοποιήστε:
By eduportal • Αγωγή Υγείας • 0