Λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας ως ψυχολόγος έρχομαι συχνά σε επαφή με ανθρώπους, οι οποίοι είναι δυστυχισμένοι, βυθισμένοι στην απελπισία, στα όρια της κατάθλιψης, σε απόγνωση, εγκλωβισμένους σε αδιέξοδα …
Αισθάνονται στριμωγμένοι στην γωνιά του μυαλού τους, όπου δεν υπάρχει διέξοδος. Ακινητοποιημένοι, στέκονται ανήμποροι, σχεδόν άφωνοι, κοιτούν τον χρόνο να περνά, βλέπουν τη ζωή τους να περνά μπροστά από τα μάτια τους, τα χρόνια να φεύγουν… Κι αυτοί μένουν στάσιμοι στην καλύτερη ή μένουν πίσω! Μένουν σε μια σχέση χωρίς νόημα, χωρίς αγάπη, χωρίς ίχνος επικοινωνίας, χωρίς σεβασμό, χωρίς τίποτα από όσα θέλησαν ή ονειρεύτηκαν. Σε μια σχέση που υπάρχει ψυχολογική καταπίεση και όχι σπάνια… σωματική κακοποίηση.
Δυστυχώς μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι γίνονται μέσα στην οικογένεια μας, στον περίγυρο μας, σε φίλους μας… σε αγνώστους μας. Σε πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους που το ζουν δεν είναι εύκολο να φύγουν, να ξεφύγουν.
Το συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα τους είναι ο φόβος. Ο φόβος για τον Άλλον (σχέση, εργοδότης, γνωστός…), ο φόβος για την αποτυχία, ο φόβος για το άγνωστο. ο φόβος τους κρατά αλυσοδεμένους και ανήμπορους, η απουσία κάθε πίστης και ελπίδας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Και είναι αλήθεια, δεν είναι εύκολο να απαγκιστρωθείς από αυτό το συναίσθημα. Και να πάει πού; Σε ποιον να απευθυνθεί; Ποιον να πιστέψει; Τι να κάνει; Πού να ακουμπήσει; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη, θάρρος, ελπίδα για ζωή… Κι όμως η παρηγοριά σε αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορεί να είναι εκφράσεις τύπου «δε βαριέσαι», «έτσι είναι η ζωή», «τι τα ψάχνεις», «δεν υπάρχει λύση»…
Οι εκφράσεις που οφείλουμε να λέμε, πρέπει να δείχνουν ελπίδα και αισιοδοξία, ότι έστω και κάτι λίγο, έστω και μακρόχρονα κάτι μπορεί να γίνει, κάτι μπορεί να αλλάξει.
Και στην τελική, όσο δύσκολο κι αν είναι, ο καθένας μας αξίζει να παλέψει για να ξεφύγει από τα δεσμά του και να ζήσει ελεύθερος μια ζωή.
Ο Γιάννης Ξηντάραςείναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are as essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Αυγ 17 2018
Ο καθένας μας αξίζει να παλέψει για να ξεφύγει από τα δεσμά του
Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)
Λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας ως ψυχολόγος έρχομαι συχνά σε επαφή με ανθρώπους, οι οποίοι είναι δυστυχισμένοι, βυθισμένοι στην απελπισία, στα όρια της κατάθλιψης, σε απόγνωση, εγκλωβισμένους σε αδιέξοδα …
Αισθάνονται στριμωγμένοι στην γωνιά του μυαλού τους, όπου δεν υπάρχει διέξοδος. Ακινητοποιημένοι, στέκονται ανήμποροι, σχεδόν άφωνοι, κοιτούν τον χρόνο να περνά, βλέπουν τη ζωή τους να περνά μπροστά από τα μάτια τους, τα χρόνια να φεύγουν… Κι αυτοί μένουν στάσιμοι στην καλύτερη ή μένουν πίσω! Μένουν σε μια σχέση χωρίς νόημα, χωρίς αγάπη, χωρίς ίχνος επικοινωνίας, χωρίς σεβασμό, χωρίς τίποτα από όσα θέλησαν ή ονειρεύτηκαν. Σε μια σχέση που υπάρχει ψυχολογική καταπίεση και όχι σπάνια… σωματική κακοποίηση.
Δυστυχώς μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι γίνονται μέσα στην οικογένεια μας, στον περίγυρο μας, σε φίλους μας… σε αγνώστους μας. Σε πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους που το ζουν δεν είναι εύκολο να φύγουν, να ξεφύγουν.
Το συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα τους είναι ο φόβος. Ο φόβος για τον Άλλον (σχέση, εργοδότης, γνωστός…), ο φόβος για την αποτυχία, ο φόβος για το άγνωστο. ο φόβος τους κρατά αλυσοδεμένους και ανήμπορους, η απουσία κάθε πίστης και ελπίδας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Και είναι αλήθεια, δεν είναι εύκολο να απαγκιστρωθείς από αυτό το συναίσθημα. Και να πάει πού; Σε ποιον να απευθυνθεί; Ποιον να πιστέψει; Τι να κάνει; Πού να ακουμπήσει; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη, θάρρος, ελπίδα για ζωή… Κι όμως η παρηγοριά σε αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορεί να είναι εκφράσεις τύπου «δε βαριέσαι», «έτσι είναι η ζωή», «τι τα ψάχνεις», «δεν υπάρχει λύση»…
Οι εκφράσεις που οφείλουμε να λέμε, πρέπει να δείχνουν ελπίδα και αισιοδοξία, ότι έστω και κάτι λίγο, έστω και μακρόχρονα κάτι μπορεί να γίνει, κάτι μπορεί να αλλάξει.
Και στην τελική, όσο δύσκολο κι αν είναι, ο καθένας μας αξίζει να παλέψει για να ξεφύγει από τα δεσμά του και να ζήσει ελεύθερος μια ζωή.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
Κοινοποιήστε:
By eduportal • Αγωγή Υγείας • 0 • Tags: κατάθλιψη