Περίπτωση Τυφλού Παιδιού

Ο Max Visagie αφηγείται την προσωπική του ιστορία στο
http://www.health24.com/ .Η απόδοση στα ελληνικά έγινε από την Αμπράζη Ζωή στα πλαίσια εργασίας για τις αισθητηριακές διαταραχές.
Πιστεύω ότι θα φανεί χρήσμιμη σε κάθε αναγνώστη της σελίδας, αυτή η ευαίσθητη εξομολόγηση ενός ανθρώπου που ξεπέρασε τις δυσκολίες χάρη στη δύναμη και θέληση για ζωή και θα ευαισθητοποιήσει τους εκπαιδευτικούς στην κατεύθυνση της συνεκπαίδευσης.

Οδεύοντας προς το σκοτάδι

Σε ηλικία 6 ετών διαγνώσθηκε ότι πάσχω από μια σπάνια εκφυλιστική ασθένεια των ματιών, γνωστή ως νόσος του Stargardt, που αφορά τον εκφυλισμό της ωχρής κηλίδας. Είναι μια κατάσταση κατά την οποία προοδευτικά, το μέρος του αμφιβληστροειδή που ονομάζεται ωχρή κηλίδα , καταστρέφεται με αποτέλεσμα την απώλεια της όρασης. Σε διάστημα ενός ή δύο περίπου χρόνων η όρασή μου από απολύτως φυσιολογική, έπεσε στο 10%.Τότε το μόνο που είχα καταλάβει ήταν, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μ’ εμένα και πήγα σε ένα σχολείο τυφλών. Δεν ήμουν σε θέση να συνειδητοποιήσω, πως κώνοι και ράβδοι μέσα στην ωχρά κηλίδα εκφυλίζονταν ύπουλα με αποτέλεσμα, να μη μπορώ πλέον να διακρίνω λεπτομέρειες στα αντικείμενα. ΄Οπως όλα τα παιδιά με απασχολούσε να παίζω και να περνάω καλά.

Το μόνο χρήσιμο πράγμα που έμαθα στο σχολείο τυφλών ήταν η γραφή Braille. Και γι αυτό χρειάστηκαν περίπου δύο χρόνια. Τον υπόλοιπο χρόνο μου τον περνούσα με το όνειρο μιας κανονικής παιδικής ηλικίας.

Η κυρίαρχη αντίληψη στο σχολείο τυφλών ήταν οτι οι τυφλοί ή μερικώς βλέποντες προορίζονταν για καλαθοπλέχτες ή τηλεφωνητές ή κουρδιστές πιάνων ή ίσως απλά να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους σε προστατευμένα περιβάλλοντα ιδρυμάτων ασφαλείς από τον σκληρό έξω κόσμο.

Φοίτηση σε κανονικό σχολείο

Εντούτοις , με τη βοήθεια ενός ανοιχτόμυαλου δασκάλου, πέτυχα την απόδραση και ένταξη σε κανονικό σχολείο και παρά τις προβλέψεις ότι δεν θα τα κατάφερνα,η βαθμολογία μου ξεπέρασε κάθε προσδοκία , με μέσο όρο ένα A που θα υποσχόταν πολλά για την υπόλοιπη σχολική μου ζωή. Η διαφορά ήταν πως μετά από αυτό , οι προσδοκίες για κάτι καλύτερο αυξάνονταν. Με την κατάλληλη υποστήριξη και τη χρήση της τεχνολογίας όλες οι τεχνικές λεπτομέρειες του να κρατώ σημειώσεις, να γράφω στις εξετάσεις, χωρίς να είναι δυνατό να βλέπω τον πίνακα, φαινόταν δυνατό να ξεπεραστουν. Το πιό δύσκολο όμως ήταν να ξεπεράσω το στίγμα που άφησε πάνω μου η φοίτησή μου στο ειδικό σχολείο τυφλών γιατί αυτό ήταν εμπόδιο στην κατάταξή μου στον κόσμο των φυσιολογικών παιδιών. Αυτό ως ένα σημείο με έκανε και να νιώθω ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα πάνω μου.

Η ελλειματική όραση δεν είναι χαρακτηριστικό μειονεξίας

Με τον καιρό όμως , κυρίως χάρη στην συμβίωση με “νορμάλ” κόσμο το ξεπέρασα. Όπως μου είπε ένας φίλος κάποτε , “Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι έχουν κάποιο πρόβλημα , άλλος έχει πρόβλημα με το πάχος ,άλλος με τα γόνατά του κι άλλος με τα μαλλιά του εγώ είχα ένα ζευγάρι υποδεέστερα μάτια. Αυτός ο ελιγμός , να βλέπει κανείς το πρόβλημά του πιο απλά ως ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό παρά ως χαρακτηριστικό κατωτερότητας ή μειονεξίας είναι το κλειδί για την ενταξή στην κοινωνία. Κάποτε άκουσα ένα παιδί να λέει πως σκαρφάλωσε στο στύλο μιας πινακίδας ώστε να πλησιάσει αρκετά και να αποκρυπτογραφήσει τα σημεία που έδειχναν την σωστή οδό . Όσο και αν είναι αστείο εικονογραφεί τα θεμελιώδη προβλήματα της έλλειψης όρασης όμως εμείς πρέπει να προσαρμοστούμε στον κόσμο και όχι ο κόσμος σε μας..

Οι νέες τεχνολογίες αλλάζουν τη ζωή

Με τη πρόοδο της τεχνολογίας, σήμερα τυφλοί και άνθρωποι με ελλειματική όραση είναι πιο ανεξάρτητοι από ποτε. Με τη χρήση κατάλληλων λογισμικών μπορούν να σερφάρουν στο ιντερνέτ , να χρησιμοποιούν υπολογιστικά φύλλα, να δημιουργούν προγράμματα, να επικοινωνούν με email, και γενικά να κάνουν όλα όσα όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν με ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή
Τα τυφλά άτομα πλέον μπορούν να έχουν επαγγελματική σταδιοδρομία ως προγραμματιστές, μαθηματικοί, δημοσιογράφοι , ψυχολόγοι , πετυχημένοι επαγγελματίες και πολλά ακόμη
Το να αντιμετωπίζεις πρόβλημα όρασης είναι ένα αγκάθι στην καρδιά αλλά μήπως το ίδιο δεν είναι και το να παλεύεις με προβλήματα παχυσαρκίας , προβλήματα διαβήτη, ή ακόμη να μη παθαίνεις blackout όταν πρέπει να βρεις την τετραγωνική ρίζα του 81.

Κατά συνέπεια , ακόμη και αν με τα χρόνια χειροτέρεψα δεν το σκέφτομαι πια. Συνήθισα σ αυτήν την κατάσταση όπως ο υποψήφιος φαλακρός θα συνηθίσει το φαλακρό κεφάλι του.
(Max Visagie, August 2005)